παλιά έκδοση, με 7 ξυλογραφίες του Αγγ. Θεοδωρόπουλου

μαλακό εξώφυλλο

Δωρεά από οικογένεια Θοδωρή Παπακωνσταντίνου

Σαν αλαργεύουν από μέ γεμάτοι τρόμο οι γάτοι
Θαρρώντας που απαντήθηκαν με φοβερό διαβάτη
Ας ήταν, Θε μου, δυνατό να βγούνε απ' την απάτη.

Ο ίσκιος που τρέχει να χαθή παράμερα του δρόμου
Μες στα βαθειά μεσάνυχτα που πάω στο φτωχικό μου
Να τόξερε τί ανάξιος οπούμαι τέτοιου τρόμου!

Με των προγόνων τους θα ζουν τα θολωμένα φρένα
Και τρέμουνε τον άνθρωπο τα ζώα τ' αγαπημένα
Ίσως κι εγώ, σκληρό παιδί, να τάχα αδικημένα.

Μα τώρα που έχω μέσα μου ελέους κι αγάπης βρύση
Πολλών ψυχών τα κρίματα μπορούσε να τα σβήση
Στης γάτας το γουναρικό το χάδι μου αν γλυστρήση.

Στη μοναξιά μας την ιερή και στη βαθειά ησυχία
Όταν εκείνη αργοπατή στα μάταια τα βιβλία
Δεν είναι η σιωπή μας νους, ο λόγος ανοησία;

Βουβή η αφή, μα νόημα κι υπομονή γεμάτη
Χαϊδεύοντας τη ράχη του γυρτή, απαλή, χνουδάτη
Μιλεί του ζώου για τη φριχτήν ανθρώπινην απάτη.

Ας ήταν η ασκημότερη κι η πιο κυνηγημένη
Στο κρύο! τη νύχτα! από στενό σοκάκι μαζεμένη
Από τις δούλες και τις γρηές αναθεματισμένη

Από το πετροβόλημα παιδιών φοβερισμένη
Για ζεστασιά! για μίλημα! για χάδι πεινασμένη
Αυτή που θάτανε γραφτό να κάμω ευτυχισμένη!
[Από την έκδοση]

Περιεχόμενα

Το ανέκφραστο
Ο ύπνος της βαρκούλας
Η προσευχή του ταπεινού
Ο λόγος της σιωπής
Το τραγούδι της Αθήνας
Το τραγούδι της μάννας μου
Ανθρώπινη ιστορία
Το νερό
Τα μάτια που κλαίνε
Απολογία στα ζώα
Λυπημένα δειλινά
Πικρό τραγουδάκι
Μήνυμα στην Άνοιξη
Ο γεροβοσκός
Η γυναίκα στο πάρκο
Πόλεις
Ω κάμποι, που φεύγετε
Φεγγάρι
Το πιστό αστεράκι
Πανθεϊστικό ανάκρουσμα
Ειδύλλιο
Αγρύπνια
Ευθανασία
Το ταξείδι
Τα τρελλά τα πουλιά
Σερενάδα στο παράθυρο του σοφού
Σύννεφα
Ρούμελη
Προσφορά
Η μεγάλη προσδοκία
Παραφράσεις: Η γρηά η βαβά μ'